De V.2 (Vergeltungswaffe 2) was de eerste onbemande ballistische raket. Het wapen werd door de Duitse Luftwaffe ingezet als opvolger van de V.1. De Aggregat 4 of A-4 was een 14 meter lange raket en bereikte een maximale hoogte van 83 tot 93 km en had een bereik tussen 321 en 362 km. De laatste versies hadden een bereik van 450 km. De springkop bestaande woog circa 738 kg en kon een heel huizenblok wegvagen. De V.2 viel omlaag met 3.600 km/h en sloeg in met 3 keer de snelheid van het geluid. De startmotor werkte op vloeibare zuurstof en alcohol. Na de start van een lanceerplatform volgde het wapen een ballistische baan. De raketgeleiding verliep via een geavanceerd gyroscopisch systeem dat stuursignalen naar de aerodynamische stuurvinnen en vanen in de uitlaat van de verbrandingskamer stuurde. De raket kon vanaf de grond worden gestuurd door de "Leitstrahlstellung"; een plaats van waaruit tijdens de vlucht een elektronische leidstraal op de raket was gericht. Gelanceerd op doelen die tegen de maximale reikwijdte aan lagen was de afwijking tussen doel en inslagpunt circa 7 tot 17 kilometer. Hiermee was het wapen slechts inzetbaar tegen grote dichtbevolkte gebieden. Bij kortere reikwijdten werd de nauwkeurigheid aanmerkelijk beter. Vanaf september 1944 werden meer dan 3.000 V.2's gelanceerd naar doelen in Engeland en België. Meer dan de helft is op of nabij het doel neergekomen.

Zo’n 145 V.2’s kwamen op Nederlands grondgebied terecht tijdens de Tweede Wereldoorlog.